Í þessum skúr úti á Granda er tímabundin röksemdarfærsla, athugasemdir. Atlögur að því að höndla tímann á bókstaflegan hátt. Mögulegar ofsagnir. Líðandi og framvinda stilla sér upp, liðin augnablik og eilíf láta á sér kræla. Léttar veitingar í boði.

VARMI HF

Alltaf
sifuráletrun í vegg

Algjörlega burtséð frá okkur, okkar inngripum, vilja eða skoðunum
shellac varnish, spónn

Open fall
myndbandsverk

Tíminn er vonlaust orð. Sérstaklega ef það er sett í eignarfall.
eftirprent af útþurrkuðu grafít á pappír

Stilling fyrir einn dag varð að móti fyrir þá alla
gifs, gouache

Mais oui
gifs, viður, gouache

Módel af sjálfu sér
gifs, gouache

.
silfur og útskurður í gólf

Núliðin tíð
blýantur á pappír

Alltaf aftur
silfur á bryggju

Fremsti partur Staðarfjalls heitir Maríuhorn. Sagnir herma að þar hafi verið færðar fórnir í heiðnum sið og má leiða líkum að því að ein gyðja hafi rekið við af annarri. Frá fornu fari hétu menn á Maríuhorn, einkum sjómenn. Áheitin hafa gengið til Maríukirkju á Stað, en kirkjan er helguð Maríu guðsmóður. 

Annar hluti verksins er staðsettur á Maríualtarinu á tindi Maríuhorns. Stórhættulegt er að vitja verksins og ekki er mælt með að reyna það.    

The tip of Mt. Staðarfjall is called Maríuhorn, Pinnacle of Mary. Legend has it that it was a place of sacrifice in heathen times and one can speculate that one goddess took the place of another. Sailors would call on the Pinnacle of Mary for rescue on the sea and give money to Maríukirkja, Church of Virgin Mary in Staður, if they survived. 

One part of the work is placed on the Altar of Mary on Maríuhorn pinnacle. Visiting the works is extremely dagnerous and not recommended. 

Gull á Maríuhorni 
ljósmynd á álplötu

Gull í Staðarkirkju 
ljósmynd

Hugrakki vinur minn, myndlistarmaðurinn Daníel Björnsson, að setja upp verkið. 

Þessu lýkur öllu, bara mishratt. Allt eyðist og máist út. Nema það sem skemmist og hverfur snögglega. Mig langar að stöðva tímann, hægja á eyðileggingunni. Ekki glata mér eða þér.

Núllið
á núlli

Þetta kemur alls ekki út á núlli.

This all ends, just at a variable pace. Everything is gradually obliterated and erased. Except what is damaged and suddenly disappears. I want to stop time, slow destruction down.

Zero.
Zero balance.

Except this does not balance to zero.

Cassiopeia A sprakk fyrir sirka 300 árum og snerist einhvern veginn á rönguna. Það sem áður var í kjarna hennar - járn, súlfur, sílíkon, magnesíum, neon og súrefni - slettist á yfirborðið en er nú hvergi lengur að finna í kjarnanum. Úthverf pláneta, með kjarnann dreifðan um yfirborðið. Mikið skil ég hana vel. 

Líka þér að kenna
Also Your Fault

Eyðingin safnast upp.

Litlaus hjúpur af hinu og þessu. Upplituð skel af engu.
Upplitað núll.

De rien
pappír, gouache, vatn

En þetta ekkert, þetta núll, er samt til. Það er áþreifanlegt. Það er hægt að kveikja á því, brenna það niður. Og þá fyrst mögulega er það orðið ekkert. En ég ætla ekki að gera það.
Það er upplitað öðru megin. Litirnir eru að mást út. Ég hef ekki gætt þess nógu vel.

Sólin sem ég elska, dýrka og sakna skemmir allt.

Mig langar að gefa þér madeleine sem minnir þig ekki á neitt.
Mótasandur

Ekki úr þessu

Það sem við höfum
What We Have

Þegar ég málaði þetta afmæliskerti, núllið, blotnaði næsta blað í blokkinni svo það bólgnaði upp. Bunga í laginu eins og núll. Varla neitt, en samt eitthvað. Mig langaði að snúa þessu á rönguna, láta litina af núllinu renna út á rammann og hafa þessa nánast ósýnilegu eftirmynd af núllinu inni í rammanum. Svo gufaði vatnið allt upp svo það sléttist úr blaðinu og eftir það varð ekkert af engu.